ضمان درک چیست؟ آیا یک مسئولیت قهری است یا قراردادی؟
مطابق ماده 390 ق. م. که می گوید: «اگر بعد از قبض ثمن، مبیع کلا یا جزئا مستحق للغیر درآید بایع ضامن است اگر چه تصریح به ضمان نشده باشد.»
وقتی که بایع کالایی را می فروشد به خریدار و ثمن را هم می گیرد، بعد معلوم می شود که فروشنده کالایی را که فروخته متعلق به شخص دیگری بوده است و از طرف آن شخص هم مأذون نبوده، در واقع اجازه خرید و فروش آن مال را هم نداشته است.
این شخص فروشنده به دلیل انتقال و فروشی که انجام داده و مال غیر را به خریدار فروخته است و ثمن را دریافت کرده، در واقع یک دارا شدن بلاجهت و بلا وجه داشته و برای خودش یک ضمانت ایجاد کرده است و باید پول شخص خریدار را پس بدهد. این ضمانت همان ضمان درک است.
حال قهری است یا قراردادی:
قسمت آخر ماده 390 ق. م. می گوید: حتی اگر توی معامله تصریح به ضمان نشده باشد، بیانگر این است که ضمان درک قهری است نه قراردادی.
قانون این موضوع را در مورد همه معاملات لحاظ کرده است حتی اگر تصریح نشده باشد و همچنین بخاطر حفظ حقوق خریدار و ایجاد ثبات در بازار.
پس ضمان درک قهری است.